Mensen hebben eeuwenlang nagedacht over de bron van kennis. Er zijn verschillende en soms tegenstrijdige en soms complementaire opvattingen die beweren dat onze kennis afkomstig is van aangeboren, intellect, intuïtie, zintuigen, dagelijkse ervaringen en experimenten. Volgens de rationalistische opvatting is de bron van kennis bijvoorbeeld de geest. Informatie komt voort uit de geest en wordt geproduceerd door de geest. De intuïtieve kijk spreekt van twee soorten kennis, namelijk wetenschap en filosofie.
Volgens intuïtionisten is wetenschap het product van intelligentie en filosofie het product van intuïtie. Kennis gebaseerd op intelligentie is geen kennis van het echte leven. Volgens deze opvatting is kennis van het echte leven filosofische kennis gebaseerd op intuïtie.
Informatie uit intuïtie is onveranderlijke waarheden. Dit soort informatie is belangrijk.
Volgens pragmatici gaat kennis over het geleefde leven. Waarheid, die het onderwerp van kennis is, moet essentieel en bruikbaar zijn in de praktijk. Informatie en waarheid die niet nuttig en relevant zijn voor het dagelijks leven, mogen niet als kennis of waarheid worden beschouwd. Empiricus visie aanvaardt dat kennis voortkomt uit ervaringen en ervaringen via zintuigen. Volgens empiristen, de geest kan niet negeren wat de zintuigen weten.
