Σε όλη την ιστορία του πολιτισμού, δεν υπάρχει οριστικός ορισμός της επιστήμης, η οποία είναι όλο και πιο σημαντική για την ανθρωπότητα και χρειάζεται σε όλους τους τομείς της ζωής.
Η επιστήμη ορίζεται με διαφορετικούς τρόπους. "Επιστήμη είναι μια συστηματική συλλογή γνώσεων που μελετά και εξηγεί φαινόμενα στο σύμπαν με διάφορους τρόπους». Με πιο απλά λόγια, η επιστήμη είναι γνώση που επιτυγχάνεται με μια αποδεκτή μέθοδο και μπορεί να επαληθευτεί αντικειμενικά.
Σύμφωνα με έναν άλλο ορισμό, επιστήμη είναι «μια οργανωμένη, αφομοιωμένη και εσωτερικευμένη γνώση που επιλέγει ένα μέρος του σύμπαντος ή γεγονότα ως θέμα και προσπαθεί να νομοθετήσει χρησιμοποιώντας εμπειρικές μεθόδους και πραγματικότητα».
Ο Ibn Khaldun (1332-1406), που θεωρείται ο πρωτοπόρος των κοινωνικών επιστημών, ορίζει την επιστήμη ως την προσπάθεια ενός ανθρώπου που έχει την ικανότητα να σκέφτεται, να φτάσει στη γνώση για να διακρίνει το σωστό από το λάθος.
Ο Ibn Khaldun χώρισε τις επιστήμες σε δύο: επιστήμες που είναι φυσικές για τον άνθρωπο και αποκτώνται μέσω της ανθρώπινης σκέψης και επιστήμες που μεταδίδονται από τον άνθρωπο (πληροφορίες με βάση θρησκευτικά στοιχεία).
Σύμφωνα με τον Ibn Khaldun, το πρώτο είδος επιστήμηςΕίναι φιλοσοφικές επιστήμες και αυτές οι επιστήμες μαθαίνονται μέσω της ικανότητας σκέψης, που είναι φυσικό για τα ανθρώπινα όντα. Είναι οι επιστήμες που οι άνθρωποι μπορούν να προσεγγίσουν τα θέματα, τα προβλήματα, τις διάφορες καταθλίψεις και τους τρόπους διδασκαλίας χάρη στην ικανότητά τους να κατανοούν. Ως αποτέλεσμα, τα ανθρώπινα όντα, ως σκεπτόμενο ον, μπορούν να διακρίνουν το σωστό από το λάθος σε αυτές τις επιστήμες και να έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες.
